Uzależnienie od smartfona to zjawisko, które spotykane jest coraz częściej. Dotyka dzieci, młodzież i dorosłych. I doczekało się specjalnej nazwy – FONOHOLIZM (tak, wiemy – brzmi słabo).
Fonoholizm należy do uzależnień behawioralnych czyli czynnościowych. A po ludzku? Uzależnienia behawioralne związane są z utrwalonym, wielokrotnym powtarzaniem określonej czynności (lub grupy czynności) w celu uzyskania takich stanów emocjonalnych jak przyjemność, euforia, ulga, uczucie zaspokojenia. Przykładami innych uzależnień behawioralnych jest hazard albo seksoholizm.
Warto zwrócić uwagę na to, że w przytoczonej powyżej definicji ukryty jest klucz, do zrozumienia mechanizmu powstawania uzależnienia od smarfona. Działa zasada: sięgamy po telefon komórkowy, nie po to, by zadzwonić lub wysłać SMSa, a po to, by zrobić sobie przyjemność. Początkowo wydaje się to niewinne. Tłumaczymy sobie, że miałam/łem ciężki dzień w pracy, to sobie wieczorem przejrzę social media. Albo ktoś mnie zdenerwował, to dla relaksu zagram w jakąś grę. W ten sposób tworzy się skojarzenia wykonywania określonej czynności z nagrodą. A nasz mózg lubi nagrody, jak nic innego.
Aż w końcu któregoś dnia okazuje się, że kiedy nie mamy pod ręką smartfona, to tracimy pewność siebie. Nie wiemy co ze sobą zrobić oraz jak zagospodarować wolny czas. Stajemy się poddenerwowani kiedy w zasięgu wzroku tracimy naszą ulubioną zabawkę. W tym miejscu powinno się nam już zapalić czerwone światełko. Bo to najwyższy czas, aby przemyśleć nasze reakcje i sposób postepowania.
W cyklu naszych artykułów o uzależnieniach od smartfona, a szerzej o uzależnieniach związanych ze światem cyfrowym, postaramy się podpowiedzieć jak korzystać z tych narzędzi z głową. Jak się od nich odzwyczajać, kiedy przekroczymy granice i złapiemy się na niepokojących objawach. Jak rozmawiać na ten temat z dziećmi.
